393 czesny opis wypadków'; pamiętni- szlachty, oznacza

393 czesny opis wypadków'; pamiętni- szlachty, oznacza niby 'półpanka, karz; pamiętne, 'opłata składana włodykę, ścirciałkę'; por. Junosza sędziemu przez stronę wygrywa­ oraz inne męskie na -osza, Lubosza jącą'; pamięciowy; przeciwieństwo (Luboszyn stąd nazwany); Czesi *namięci (namiętny); od pnia men-, znają go dziś jeszcze, my tylko p. mnieć; dla uwydatnienia dysproporcji w panoszyć, rozpanoszyć się. Po­ przetłumaczyć oba zwroty na niem. wstał pan z zupan, przez stałe w ty­ Nachsinn oraz Ansinn; pa- (j)O-) w od­tułach skracanie; *zpan Węgrzy przejęli od ujarzmionych Słowian, cieniu czasowem: 'co się po-mni'. pampuch, w 16. 17. wieku, dziś oraz- przedsunęli stałym własnym trybem 'pączek'; »w maśle opływa pampu­ językowym: ispan (niem. Gespan; Istvan z Stevan), ale jeszcze chem*; z niem. Pfannkuchen, t . j por. . w 13. w. zapisał ich kronikarz Szy­ 'smażony na panwi' (Pfaune). pan, panek, półpanek; panować mon z Keza postać pierwotną: »spani (komu, dawniej); panać w psałterzu oraz. e. capitanei«. Z zpan, szpan, po­ florjańskim, paniać, mylnie, w pu­ szedł wkońcu chpan, parokrotnie ławskim; państwo; pani, panic, dziś u Czechów w 13. wieku zapisany, panicz (z ruskiem cz); pański, kobiet­ wreszcie pan. powodu tego naszczyzna; wspaniały (p). Pan istnie­ głosu pierwotnego przyimek brzmiał je tylko u Słowian zachodnich, obcy u nich ke panu; brzmiałby k panu, zupełnie oraz Rusi (gdzie panibratitp. gdyby samoczynnie p- zawsze nagłos sta­ są polonizmy), oraz Bałkanowi. Szczą­ nowiło. tek to panowania Awarów (p. ol­ pan-, 'wszech-', we mnóstwie nazw brzym). zaledwie od 15. w. zastąpił pochodzenia greckiego, od grec. pas, pan dawniejszego gospodzina. Ozna­pantos. 'wszystek'. Tu należy oraz pan­ czał 'urzędnika chana awarskiego, tera, 'wszech- albo wielko-zwierz'. wybierającego daniny' (p. zupan); Pomijam pan teizm oraz inne złożenia, przeszedł na nazwę 'urzędnika gro­ wyrażające 'powszechność, uniwer­ dowego, t . j . kasztelana'; »pan Ma- salność'. łogoski« np., to Niemojewski, ka­ pancerz, pancernik, z niem. Pansztelan małogoski; jeszcze do końca zer; pancerola, 'szóstka pikowa'. Rzeczypospolitej kasztelan krakow­ pandrowie, 'robactwo', pandry, ski »panem krakowskim* po daw­ 'glisty'; d wsunięte, *pa-nrowic od nemu się nazywał. Stara pani albo pnia ner-, nor-, p. nor; dosłownie grzeszna pani (16. wiek), żartobliwe 'to, co się wnarza' (w człowieka itd.); na 'anus', przymusiła używać dla jednostek we wszystkich językach słowiań­ określenia: starsza pani, ale w akcie skich najdziwaczniejsze przybiera r. 1558 »J. Kr. M. starej paniej*, postaci, u nas pamrowie itp.; stąd w Odprawie Posłów (1578 r.) pani pędrak, oraz o 'malcu', ę z an wedle stara, 'ochmistrzyni'. Pani jest je­ regularnego trybu od 16. w.; Czesi rów­ dynym rzeczownikiem, co do dziś za­ nież pandraka oraz kondrata (z tego) trzymał w bierniku dawne -ą: panią znają. U Stanka (1472 r.) zapisano (nie panię\). Panna, z przyrostkiem oraz panrow, dla 'faski mącznej'; czy